BİR NEFİS BİR NEFES

BİR NEFİS BİR NEFES

Gülüşü yedi dağın çiçeği,
gözleri bismillah,
sevişi baharda cemrenin gelişi.
Hikmetinden sual olunmaz da,
bu ne güzel Hicaz-ı özleyiş, kurban olduğum ilkbahar.
Bırak nehirlerim sana aksın,
Gözlerim sana baksın,
Günebakan çiçeklerim sana baksın.

Sen kalbin gülüşü,
Bedende ruh çırpınışı,
İsmi sevdasına müsemma.
Hali, divanda pürmelal,
Ruhuna giyinmiş edeb-ül esbab.
Üzerine sürünmüş amberi kokular.
Bir mısraya milyonlarca yağmur düşer,
şairin toprağında sadece,
bir gül, bir çiçek açar.

Kağnılar gelir katar katar, ibrişim ipek yüklü.
Kelebek kanadı ağırlığında gözyaşı,
toprağa düşer.
Ağlaştıkça derinleşir aymaz yaralar.
Şimdi ağarmış lale tarlası,
çiğ vurmuş kırım, saçım, sakalım.
Kavrulmuş yaprağım, kırılmış kolum.
Bu saatten sonra yaşasam ne yazar.
Katil oldum senin için.
İtiraf ediyorum nefsimi ben öldürdüm.
Hiç müsamaha göstermedim,
öldürdüm,
Bir nefsi bir nefeste.
İnsan dediğin nedir ki
Bir nefis, bir nefes.